Ik had vroeger altijd moeite met orde houden. Een rommelige kamer, tientallen kwijtgeraakte huis- en scootersleutels, en geen idee waar we waren gebleven tijdens het leesuurtje op school. Ik raakte snel afgeleid, tot grote frustratie van mezelf én van iedereen om me heen.
Toch gingen juist de vakken op school met vaste regels en duidelijke structuur mij goed af. Voor wiskunde en scheikunde haalde ik tienen, maar de vakken die ik saai vond haalde ik met hakken over de sloot, simpelweg omdat ik mezelf er niet toe kon zetten om het huiswerk te maken.
Op het hbo ging het precies zo. Alles op het laatste moment afmaken, te laat beginnen met leren voor toetsen, en voor de saaie vakken net genoeg doen om te slagen. Uiteindelijk belandde ik lekker praktisch op het lab en werkte ik in ploegendiensten, omdat ik al snel voelde dat het 9-5 leven niks voor mij was.
Tijdens mijn werk op het lab ontdekte ik de sport powerliften: een consistente sport waarin je veelal hetzelfde doet. Wederom ging ik goed op de structuur die het meebracht, dus stortte ik me er volledig in. Ik volgde een opleiding tot personal trainer en nam een coach. Toen er bij hem een plekje vrijkwam in het team, besloot ik impulsief te solliciteren. En ineens was ik naast mijn baan in het laboratorium ook fitnesscoach. Later zelfs fulltime.
In dat team floreerde ik. Ik deed iets dat ik leuk vond, kreeg steun van mede-coaches en volgde opleiding na opleiding om mezelf te verbeteren. Soms kostte het moeite, maar ik kreeg altijd mijn dingen gedaan. Totdat dat team uit elkaar viel. Plotseling stond ik er alleen voor en was de structuur weg. Er was niemand meer op wie ik kon terugvallen, en ik kreeg opnieuw weinig voor elkaar. Twijfels, stress en negatieve selftalk sloegen toe. Wat was er mis met mij?
Ik had altijd nét genoeg mijn hoofd boven water kunnen houden en een sterk supportsysteem gehad tijdens mijn jeugd, studie en zzp-periode. Tijdens een coachingstraject kreeg ik de ADHD-diagnose en toen viel alles op zijn plek.
Het is niet dat ik niet goed ben in leren, ik blijk juist heel goed te zijn in de dingen die mij écht interesseren. Ook ben ik geen loser die niets gedaan krijg, ik heb gewoon duidelijke structuur, regels en een sterk supportsysteem nodig om te floreren.
Ik leerde dat een goed leven betekent dat je je ADHD begrijpt, zonder het als excuus te gebruiken om dingen niet te doen. Terugkijkend heb ik stiekem vaak de juiste keuzes gemaakt: met de juiste mensen omgaan, structuur aanbrengen, werk doen dat bij me past en niet bang zijn om het plaatje los te laten dat anderen voor me hadden bedacht.
Kiezen voor wat ik écht wilde doen heeft het verschil gemaakt.
Grip op je Dag is een speciaal ontwikkeld traject voor mensen die willen leren omgaan met de praktische kanten van ADHD.
Denk aan:
structuur aanbrengen
omgaan met uitstelgedrag of impulsiviteit
beter slapen, bewegen of eten
omgaan met stress en energielekken
Werken aan een gezonde leefstijl